البته شرقیها کلا فردگرایند، از قدیم تاریخ شرق، یک تاریخ فردگرایی است؛ هنر شرق، موسیقی شرق، آهنگ شرق، ورزش شرق آهنگ دسته جمعی آن طرفها است؛ اینجا نیست، ورزش دسته جمعی آنجاها هست، اینجا ورزشش کشتی است؛ مثلا آنجا ورزشش والیبال است، فوتبال است. در هنرهای گذشته، موسیقی، آن آهنگهای دسته جمعی و یک ارکستر با همه انواع و اقسام و یک آواز برآمده از چندین حنجره و یا چندین دست، این در هنر شرق نیست. اینها اگر هست، خیلی کمیاب است. به هرحال شرقیها یک نوع فردگرایی در تاریخشان است. اسلام البته درست، نقطه مقابل این عمل کرده است. (صفحه ۲۲ – کتاب کار باید تشکیلاتی باشد – محمود زارعی)
Page 1
استاندارد
لباس خاصِ روحانیت نوعی اختصاصِ ضروری است
از منظر جامعهشناسی نیز راهی نیست مگر آنکه علمای دین در لباسی مختص به این علم ظاهر شوند، و این ضرورتی است که به ساختارهای اساسی جامعه انسانی باز میگردد، چنانکه درباره سربازان و افسران، فارغالتحصیلان، پرستاران، پیشاهنگان و… نیز چنین شده است. لباس خاصِ روحانیت نوعی اختصاصِ ضروری است که به طور طبیعی و از گذشتههای دور پدید آمده و بدیهی است که این لباس تنها یک شاخص ظاهری است نه باطنی، و وجود آن به تنهایی دلالت بر تقوا و فقاهتِ پوشندگان این لباس ندارد.